บ้านขาแหย่งพัฒนา ตั้งอยู่ระหว่างเส้นทางวัดพระธาตุดอยตุง ซึ่งเป็นพระธาตุที่ชาวเชียงรายให้ความศรัทธา

ชุมชนที่เลี้ยงชีพด้วยการทำประมง อาหารทะเลสดและสะอาด มีการนั่งเรือสักการะศาลสมเด็จพระนเรศวรย้อนรอยประวัติศาสตร์กองทัพเรือสมเด็จพระนเรศวร

ตามรอยพ่อ พอเพียง ลดเสี่ยง ลดโรค สร้างชุมชนน่าอยู่

ด้วยความสัมพันธ์ของผู้คนที่แนบชิด การไปมาหาสู่ระหว่างหมู่บ้านเป็นไปได้โดยง่าย เกิดการแลกปลี่ยนวัฒนธรรมพื้นบ้านระหว่างกัน จนกลายเป็นหมู่บ้านกลุ่มชาติพันธุ์โส้ที่ยังคงรักษา สืบทอด วัฒนธรรม จากรุ่นสู่รุ่นผ่านการทำกิจกรรมตามประเพณี

บ้านคำชะอี เป็นหมู่บ้านเก่าแก่ที่มีประวัติศาสตร์การอพยพเข้ามาอยู่อาศัยของชาวผู้ไทดำเป็นเวลากว่า 100 ปี ชาวบ้านในชุมชนยังคงสืบทอดรักษาคติความเชื่อ วัฒนธรรม และประเพณีที่ได้รับมาจากบรรพบุรุษ มีการผสมผสานระหว่างหลักธรรมในศาสนาพุทธกับความเชื่อเรื่องผีดั้งเดิม อันถือเป็นเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชาวผู้ไท 

มัสยิดดิลฟัลลาห์ หรือกุฎีนอก หรือกุฎีปลายนา กะดีแห่งสุดท้ายของแขกเจ้าเซ็น เนื่องจากเป็นกะดีแห่งสุดท้ายที่เกิดขึ้นในสังคมธนบุรี ปัจจุบันตั้งอยู่บนแนวถนนอิสรภาพ ฝังธนบุรี เช่นเดียวกับกะดีอื่นในพื้นที่ชุมชนไทยชีอะห์อิชนาอะชะรี (สามกะดี-สี่สุเหร่า)

เกาะพยามถูกล้อมรอบด้วยต้นไม้เขียวขจี มีสีน้ำทะเลเป็นสีเขียวมรกต และสถานที่ที่สำคัญที่นักท่องเที่ยวมักจะไปถ่ายรูป ประกอบกับวิวทิวทัศนียภาพที่งดงาม ส่งผลให้เกาะพยามได้รับขนานนามว่าเป็น “เกาะมัลดีฟส์” แห่งเมืองไทย

หมู่บ้านเก่าแก่ที่มีประวัติศาสตร์การตั้งถิ่นฐานของชาวมอญมากว่า 200 ปี 

อู่ข้าวชุมชน สถาบันฝึกอาชีพ

ชุมชนประวัติศาสตร์ อีกทั้งเป็นพื้นที่ราบลุ่มและเหมาะสมต่อการเกษตรประเภทสวนยางพารา สวนผลไม้