ชุมชนที่มีความเจริญรุ่งเรืองในฐานะเมืองท่าริมชายฝั่งอันดามัน สถาปัตยกรรมสไตล์ชิโน-โปรตุกีส วัฒนธรรมการแต่งกายแบบบาบ๋า อาหารการกิน ตลอดจนวิถีชีวิตอันเรียบง่ายของชาวชุมชน

หมู่บ้านเล็ก ๆ ในพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติ ป่าน้ำยาวและป่าน้ำสวด ชุมชนชาวลัวะที่ยังคงมีการสืบสานและอนุรักษ์ประเพณีวัฒนธรรมดั้งเดิมดังเช่นการ "ตีพิ" ประเพณีการเรียกขวัญข้าวออกจากไร่เพื่อนำไปเก็บยังยุ้งฉาง ซึ่งสะท้อนถึงความสำคัญของการทำเกษตรกรรมที่เกี่ยวโยงสัมพันธ์กับวิถีชีวิตชาวลัวะบ้านน้ำมีดมาอย่างยาวนาน

กลุ่มผู้คนที่มาตั้งถิ่นฐานอาศัยอยู่บนเกาะเพื่อประกอบอาชีพประมง จนกลายเป็นชุมชนบนพื้นที่ที่มีความเป็นเอกลักษณ์ทางภูมิศาสตร์ และการรวมกลุ่มผลักดันกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวชุมชน

ชุมชนริมน้ำทางทิศตะวันตกของแม่น้ำวัง เป็นหนึ่งในพื้นที่หน้าด่านที่สำคัญของเมืองลำปาง อักทั้งมีเครื่องเซรามิคและลายเบญจรงค์ที่เป็นลวดลายที่สวยงาม

ป่าจาก แม่น้ำเจ้าพระยา เรือคายัค วัดบางด้วน สะพานไม้ชมปากแม่น้ำ

ชุมชนเก่าแก่ที่มีเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ มีความอุดมสมบูรณ์ทั้งสิ่งแวดล้อมและวิถีชีวิตผู้คนที่ใช้ชีวิตกันแบบเรียบง่าย

หมู่บ้านที่ก่อตั้งประมาณปี พ.ศ. 2452 เกิดจากการรวมกลุ่มชุมชน ได้แก่ คนเมือง เผ่าเย้า ขมุ และเผ่าปกาเกอะญอ โดยได้อพยพมาตั้งถิ่นฐานรวมกัน ถึงแม้ว่าจะมีความแตกต่างทางด้านวัฒนธรรมประเพณี แต่ก็สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุขสามัคคี

แม่แดดน้อย ชุมชนปกาเกอะญอที่ยืนหยัดหาทางสู้ สร้างทางรอดกับระบบเศรษฐกิจครอบครัวจนเกิดการรวมตัวกลุ่มสตรีด้อยโอกาสก่อตั้งวิสาหกิจชุมชนบ้านแม่แดดน้อยและร่วมกับหมู่บ้านจาก 3 ตำบลในอำเภอกัลยาณิวัฒนา พัฒนาสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์สินค้าจากภูมิปัญญา เชื่อมโยงสายใยแห่งจิตวิญญาณภายใต้ชื่อแบรนด์ "เดปอถู่" แบรนด์สินค้าที่เป็นมากกว่าแค่ผลิตภัณฑ์ หากแต่เป็นตัวแทนเรื่องราวชีวิตของสตรีผู้ด้อยโอกาสชาวปกาเกอะญอ

เป็นหมู่บ้านใหญ่และเป็นหมู่บ้านแรกๆของชุมชนชาติพันธ์กะเหรี่ยง ซึ่งมีชาติพันธุ์กะเหรี่ยงโพล่งอาศัยอยู่จำนวนมากเป็นชุมชนที่มีประชากรชาวโพล่งอาศัยอยู่รวมกันจำนวนมาก ยังคงมีวิถีและประเพณีบ้านหลักที่ชุมชนอื่นสืบวิถี สืบเชื้อสาย เช่น การเลี้ยงผี